دریاچه چیتگر در غرب تهران

 دریاچه چیتگر یا دریاچه شهدای خلیج فارس دریاچه ی مصنوعی در تهران است که در شمال غرب این شهر و در منطقه ۲۲ شهرداری تهران واقع شده است. این دریاچه دارای مساحت ۱۳۰ هکتار است و در مجاورت آن ۱۲۰ هکتار مجموعه تفریحی ایجاد شده اس. این دریاچه در شمال پارک جنگلی چیتگر قرار گرفته است و جنوب دریاچه به بزرگراه همدانی، شمال آن به بزرگاه همت، شرق آن به بزرگراه آزادگان می رسد و از غرب نیز به بافت مسکونی منطقه ۲۲ شهرداری تهران متصل است. آب این دریاچه از رودخانه کن تامین می شود و به واسطه سیکل بسته و ایزوله سامانه انتقال آب آن هیچگونه آب دیگری وارد این دریاچه نمی شود.

ساعات کاری دریاچه خلیج فارس(چیتگر): شنبه الی چهارشنبه از ساعت ۱۵٫۳۰ الی ۲۲ و پنجشنبه، جمعه و روزهای تعطیل از ساعت ۱۰ صبح الی ۲۳

 

بیشتر روزها هوای این منطقه به دلیل جهت وزش باد در تهران که عموما غربی-شرقی است این محدوده از تهران آب و هوای پاکیزه و مطلوب تری نسبت به دیگر مناطق تهران دارد.یکی از دلایلی هم که باعث جذب مردم به این دریاچه تفریحی شده است,هوای مناسب آن نسبتا به سایر مکان های تفریحی می باشد.

در این مجموعه ,امکانات تفریحی برای عموم بوجود آورده اند از جمله,ساحل سنگی می باشد.ساحل سنگی دریاچه چیتگر در بخش شمالی دریاچه ساخته شده است که می توانید یک پیاده روی خوبی بدون جوراب و کفش داشته باشید.

اگر قصد رفتن با ماشین شخصی دارید می توانید مسیر بزگراه همت غرب را انتخاب کنید و سپس به خروجی شهید خرازی رفته و از این خروجی، دریاچه خلیج فارس مشاهده می شود و ادامه مسیر تابلو های راهنما وجود دارد.

خدمات دیگر دریاچه چیتگر که برای عموم فراهم کرده اند از جمله پارکینگ، زمین بازی و رستوران های بزرگ و کوچک, آب نمای موزیکال و سرویس های بهداشتی و نمازخانه و همچنین وجود دستفروشی ها مانند بلال فروشی ها است که باعث استقبال مردم شده است.

دریاچه خلیج فارس یا چیتگر دارای سه جزیره با نام های شهدای تنب کوچک، شهدای تنب بزرگ و شهدای ابوموسی می باشد که این جزایر با عملکردهای فرهنگی، مذهبی، تفریحی، پذیرایی و هنری برای بازدید کنندگان گرداوری کرده اند.هر یک از این جزایر با رویکرد مختلف طراحی شده که جزیره شهدای تنب بزرگ با کاربری فرهنگی و مذهبی در مساحت ۱۰۰۰۰ متر مربع ,جزیره شهدای تنب کوچک با کاربری فرهنگی، اجتماعی و هنری در مساحت ۴۰۰۰ متر مربع و جزیره شهدای ابوموسی با کاربری خدماتی، تفریحی که شامل اسکله، قایق برقی و قایق امداد و همچنین قایقهای تفریحی و پدالی و سالن پذیرایی در مساحت ۱۳۰۰۰ مترمربع طراحی شده است.

شما میتوانید در این دریاچه مصنوعی یک روز پر هیجان همراه با تفریحات سالم ماننده قایق سواری مفرح روز خوبی  داشته باشید.امکانات تفریحی دیگر که برای علاقه مندان تشکیل شده ماننده پیست دوچرخه سواری و سرزمین بازی,پیست پرواز و ماشین کوبنده ,چرخ و فلک با چشم انداز زیبا,چرخ و فلک با چشم انداز زیبا و همچنین تفریحات دیگر .

نکاتی که شما باید در آنجا رعایت کنید,از شوخی های بی جا در قایق های انفرادی و گروهی پرهیز کنید ,زیرا دریاچه بیش از ۱۰ متر عمق دارد.

همچنین مسیر دوم که اگر از ماشین شخصی استفاده می کنید,بزرگراه آزادگان شمال است که وقتی وارد خروجی شهید خرازی می شوید، خروجی دریاچه روبروی شما قرار دارد.

اما اگر قصد رفتن با وسیله عمومی به دریاچه چیتگر دارید می توانید پایانه اتوبوس صادقیه بروید و با استفاده از اتوبوس شهرک دریا، خود را به دریاچه خلیج فارس برسانید.یا اینکه از اتوبوس جنب مترو چیتگر استفاده کنید .

اگر محل اقامت شما سمت خیابان شریعتی و میرداماد و تجریش است می توانید به سه راه ضرابخانه، پایین خیابان میرداماد رفته و از ان جا، اتوبوس های BRT مترو چیتگر را سوار شده و با اتوبوس دیگری به دریاچه چیتگر بروید.

اگر قصد رفتن با مترو به دریاچه چیتگر دارید هم می توانید به ایستگاه مترو چیتگر و استفاده از پایانه اتوبوس آن برای سفر به شهرک شهید باقری و دریاچه خلیج فارس تهران انتخاب کنید.

 

 

کاخ اسرارآمیز وینچستر در کالیفرنیا

یکی از مشهورترین کاخ های کالیفرنیاست که توسط سارا وینچستر بیوه یکی از اشراف زادگان آمریکا، بنام ویلیام وینچستر ساخته شده است و اما رموز جالبی در مورد کاخ وجود دارد که باعث شده شهرت این عمارت بیش از یک بنای تاریخی باشد!

 

وینچستر یکی از مشهورترین کاخ‌های کالیفرنیا

 

خانه وینچستر، خانه تاریخی بسیار بزرگی است که در سن خوزه‌ کالیفرنیای آمریکا قرار دارد. این خانه یکی از مکان‌های اسرار آمیز گردشگری در کالیفرنیا می باشد. این عمارت ویکتوریایی شهرت بی نظیر خود را مدیون رموز جالب و قسمت‌های عجیب و غریبی است که در معماری آن وجود دارد.

آشنایی با عمارت تاریخی وینچستر

کاخ وینچستر (Winchester House)، یکی از مشهورترین کاخهای کالیفرنیاست که توسط سارا وینچستر بیوه یکی از اشراف زادگان آمریکا، بنام ویلیام وینچستر ساخته شده است و اما رموز جالبی در مورد کاخ وجود دارد که باعث شده شهرت این عمارت بیش از یک بنای تاریخی باشد.

در سال ۱۸۸۱ وقتی سارا، فقط چند سال بعد از مرگ تنها کودک خود، همسرش ویلیام را نیز در اثر ابتلا به سل از دست داد، به خود قبولاند که خانواده اش نفرین شده و یکی از دوستانش که احضار ارواح می کرد، به او گفت که نفرین اشباح تمام کسانیکه با تفنگ وینچستر کشته شده اند، او را گرفته است و راه حل نجات سارا این است که او به جای دوری نقل مکان کند و خانه ای بسازد اما ساخت خانه هیچوقت قطع نشود زیرا به محض اینکه ساخت خانه را متوقف کند، نفرین اشباح، باعث مرگ او خواهد شد. سارا وینچستر سخنان دوستش را باور کرد و زمینی به مساحت بیش از ۴۰۰۰ مترمربع را در منطقه سن خوزه کالیفرنیا خرید و ۱۶ کارگر ساخت و سازی بی وقفه را شروع کردند که نزدیک به چهل سال به طول انجامید. یکی از نکات عجیب در مورد خانه این بود که نقشه ی ساخت نداشت و تنها تعدادی از اتاقها نقشه داشت که سارا آن را طرح ریزی کرده بود. بخشهایی از خانه ساخته می شد، سپس اصلاح می شد یا بکلی تغییر می کرد، تخریب و دوباره بازسازی می شد و این روند ۳۸ ساله تا تاریخ مرگ سارا ادامه پیدا کرد.

 

 

معماری اسرارآمیز عمارت وینچستر

کاخ وینچستر در زمینی به مساحت بیش از ۴۰۰۰ مترمربع دارای ۱۶۰ اتاق،۹۵۰ در، ۴۰ راه پله، ۱۰۰۰۰ قطعه شیشه برای پنجره ها، ۱۷ بخاری و ۴۷ اجاق است.

 

سقف‌های گردان، کف پوش های میناکاری شده، چلچراغ های نقره و طلا و پنجره‌های شیشه‌ای مشبک، کاخ وینچستر هر کدام نشان دهنده خلاقیت‌های هنری فراوانی است.

 

این عمارت بر خلاف سایر خانه‌های هم عصر خود دارای سیستم‌های مدرن گرمایی (کانال های بخار و هوای گرم) چراغ های گازی که با فشار یک دگمه روشن می‌شوند، سه عدد آسانسور فعال است.

معماری اسرارآمیز کاخ وینچستر

 

کاخ وینچستر دارای قسمت‌های اسرارآمیز بسیاری است. مثل دری که به یک دیوار خالی باز می‌شد،‌ اتاقهای مخفی،  راه پله هایی که به هیچ جا نمی‌رسید یا درهایی که به یک مسیر انحرافی منتهی می‌شد و تعداد زیادی از دالانهای اسرارآمیز و یا مثلاً استفاده از عدد ۱۳ برای تعداد شمع دانها،‌ ردیف های درختان، تعداد پنجره های حمام و . . .

تصاویر کاخ تاریخی وینچستر

 

تاریخچه ساخت کاخ وینچستر

در سال ۱۸۸۱ وقتی سارا، فقط چند سال بعد از مرگ تنها کودک خود، همسرش ویلیام را نیز در اثر ابتلا به سل از دست داد، به خود قبولاند که خانواده اش نفرین شده و یکی از دوستانش که احضار ارواح می‌کرد، به او گفت که نفرین اشباح تمام کسانیکه با تفنگ وینچستر کشته شده اند، ‌او را گرفته است و راه حل نجات سارا این است که او به جای دوری نقل مکان کند و خانه ای بسازد اما ساخت خانه هیچوقت قطع نشود زیرا به محض اینکه ساخت خانه را متوقف کند، ‌ نفرین اشباح، ‌ باعث مرگ او خواهد شد. سارا وینچستر سخنان دوستش را باور کرد و زمینی به مساحت بیش از ۴۰۰۰ مترمربع را در منطقه سن خوزه کالیفرنیا خرید و ۱۶ کارگر ساخت و سازی بی وقفه را شروع کردند که نزدیک به چهل سال به طول انجامید.

معماری داخلی کاخ وینچستر

 

یکی از نکات عجیب در مورد خانه این بود که نقشه ی ساخت نداشت و تنها تعدادی از اتاقها نقشه داشت که سارا آن را طرح ریزی کرده بود. ‌بخشهایی از خانه ساخته می‌شد، سپس اصلاح می‌شد یا بکلی تغییر می‌کرد، ‌ تخریب و دوباره بازسازی می‌شد و این روند ۳۸ ساله تا تاریخ مرگ سارا ادامه پیدا کرد. سارا وینچستر در سال ۱۹۲۲ در حدود هشتاد سالگی فوت کرد و گروه ساختمانی او، ‌ فوراً کار را تعطیل کردند و تا امروز تعدادی از اتاقها و دیوارها نیمه تمام رها شده است.

 

او بخاطر اعتقادش درباره اشباح کاخ، ‌ هیچگاه بیشتر از یک شب در یک اتاق نمیخوابید و هر شب بصورت تصادفی یکی از اتاق خوابها را برای استراحت انتخاب می‌کرد و از نیمه شب تا ساعت دو بامداد با ارواح گفتگو میکرد! زلزله سال ۱۹۰۶ سان فرانسیسکو باعث خرابی سه طبقه بالایی عمارت شد و خود سارا نیز ساعتها در یکی از اتاق خوابها محبوس شده بود و کارگران ساختمان او را نجات دادند. ‌ او اعتقاد داشت زلزله نیز کار اشباح است.

کاخ تاریخی و اسرارآمیز وینچستر

 

امروز که این عمارت، یک بنای توریستی است، هنوز بازدیدکنندگانی هستند که اعتقاد دارند این کاخ، خانه ارواح است. از زمانی که خانه وینچستر برای بازدید باز شد، گزارش های بسیاری از بازدیدکنندگان گزارش شده که نشان از وقایع عجیب و غریب دارد.

 

در شبهای هالووین و جمعه هایی که ۱۳ ام ماه هستند، ‌ در کاخ وینچستر مراسم نورافشانی برگزار می‌گردد.

 

 

 

پل مشهور تاور بریج در لندن

تاور برج با معماری گوتیک در سال ۱۸۸۶ شروع و در ۱۸۹۴ کار ساخت آن به پایان رسید که در کنار یکی از مشهورترین جاذبه شهر لندن بنام برج لندن قرار گرفته است  از دیگر جذابیت های تاور برج مسیر جاده ای که برروی آن قرار گرفته است که در مواقع عبور کشتی از زیر این پل مسیر جاده ای به بالا کشیده می شود تا کشتی ها از زیر آن عبور کنند

تاور بریج یکی از محبوب ترین پل های متحرک جهان است، پل متحرک پلی است که از دو قسمت تشکیل شده و دقیقا وسط پل باز می شود، پل لندن هم مثل تاور بریج پلی متحرک است به همین دلیل مردم گاهی این دو پل معروف را با هم اشتباه می گیرند. ساخت این پل در سال ۱۸۸۶ شروع شد و بعد از ۸ سال در سال ۱۸۹۴ به پایان رسید، برای ساخت این پل بیش از ۱۱ هراز تن فولاد استفاده شده است. طول کلی تاور بریج ۲۴۴ متر است که به سه بخش تقسیم شده که بزرگ ترین بخش آن ۶۱ متر است و هر کدام از برج های آن ۶۵ متر ارتفاع دارند.

ساخت تاور بریج به اواخر قرن ۱۹ میلادی و زمانی برمی‌گردد که مسئولان تصمیم گرفتند یک پل دیگر را پایین‌تر از پل لندن بنا کنند. مشکلی که در این پروژه وجود داشت، این بود که نمی‌توانستند پلی ثابت و هم سطح با خیابان بزنند؛ زیرا در آن صورت، مسیر کشتی‌های بادبانی به سمت لنگرگاه مسدود می‌شد. بیش از ۵۰ طرح را برای ساخت این پل پیشنهاد دادند تا بتوانند راه حلی برای این موضوع پیدا کنند که یکی از آن‌ها به «جوزف بزلجت» (Joseph Bazalgette) تعلق داشت. البته طرح او را به دلیل نداشتن ارتفاع کافی رد کردند و در سال ۱۸۸۴، قرار شد آن را به شکل پل اهرمی بسازند و در نهایت این طرح مورد قبول قرار گرفت. مهندسی این پروژه را «جان ولف بری» (John Wolfe Barry) و معماری آن را «هوراس جونز» (Horace Jones) انجام داد. بری، ساخت ۲ برج را درنظر داشت و دهنه‌ی مرکزی پل و اهرم‌های آن را به گونه‌ای طراحی کرد تا بتوان آن‌ها را بالا بُرد و کشتی‌ها به راحتی از مسیر خود عبور کنند. قبل از نصب سیستم الکتروهیدرولیک، ابتدا از سیستم هیدرولیک ساده برای بالا بردن این پل استفاده می‌شد و امروزه یکی از این موتورهای هیدرولیک را در موزه‌ی این پل، یعنی «نمایشگاه‌های تاور بریج» (Tower Bridge Exhibition Offices) به نمایش می‌گذارند.

ساخت این پل در سال ۱۸۸۶ شروع شد و ۸ سال طول کشید تا به پایان برسد. البته هوراس جونز در همان سال اول ساخت از دنیا رفت و «جرج استیونسن» (George Stephenson)، کار او را ادامه داد. استیونسن، نمای گوتیک را جایگزین طراحی ساده‌ی قبلی کرد تا هم زیباتر شود و هم با «برج لندن» که در مجاورت این پل واقع شده، هماهنگی بیشتری داشته باشد و همین موضوع، تاور بریج را به بنایی منحصر به فرد تبدیل کرده است. این پل رسماً در سال ۱۸۹۴ و با حضور «شاهزاده ولز» و همسرش افتتاح شد. در طول جنگ جهانی دوم از آنجایی که احتمال داشت موتورهای پل برج بر اثر عملیات دشمن آسیب ببیند، یک موتور دیگر را نیز محض احتیاط به آن اضافه کردند. این موتور سوم بعد از مدرنیزه شدن سایر دستگاه‌ها در سال ۱۹۷۴، دیگر کاربرد چندانی نداشت و به «موزه‌ی موتور بخار فورنست» (Forncett Industrial Steam Museum) اهدا شد.

 

 

تاور بریج بخش شمالی رودخانه تیمز را به بخش جنوبی آن وصل می کند

بیش از ۴۰۰ کارگر برای ساخت این پل به کار گرفته شدند و بیش از ۷۰ هزار تن بتون در کف رودخانه تیمز ریخته شد تا بتواند این پل را حفظ کند.

بیش از ۴۰ هزار نفر هر روز از تاور بریج عبور می کنند که برای حفظ ساختار این پل ماشین ها باید با سرعت ۳۲ کیلومتر بر ساعت از روی پل عبور کنند. دوربین های روی پل سرعت ماشین ها را اندازه می گیرند و از سیستم شماره پلاک استفاده می کنند تا ماشین های با سرعت بالا را جریمه کنند.

وقتی تصمیم به ساخت این پل گرفته شد یک مسابقه بین طراحان مطرح به وجود آمد تا بهترین طراحی انتخاب شود، بیش از ۵۰ طراح طرح های خود را ارائه دادند، بعضی از طرح ها نزدیک به طرح نهایی و بعضی کاملا متفاوت بود و در تهایت طرح آقای هوراس جونز انتخاب شد.

این پل با وجود اینکه طراحی هایی دارد که ظاهر آن را قدیمی می کند اما در واقع یک بنای مدرن است ، پلی است که از فولاد درست شده و با دو برج بر روی اسکله قرار گرفته است.

 

در سال ۲۰۰۰، یک سیستم کامپیوتری برای پل نصب شد تا از طریق آن بتوانند بالا و پایین رفتن اهرم‌ها را از راه دور کنترل کنند. در سال ۲۰۱۲، حلقه‌های المپیک را از تاور بریج آویزان کردند تا از آن برای تبلیغات بازی‌های المپیک تابستانی استفاده شود که میزبانی آن را لندن برعهده داشت. این پل چندین بار در طول تاریخ بازسازی شده و برای محافظت از آن، محدودیت‌هایی برای سرعت و وزن اتومبیل‌ها وضع کرده و یک دوربین هم قرار داده‌اند تا برای متخلفین جریمه فرستاده شود. امروزه عبور و مرور کشتی‌ها نسبت به قبل کمتر شده، اما هنوز هم می‌بایست درخواست خود را ۲۴ ساعت جلوتر اعلام کنند و مسئولان نیز ساعت دقیق آن را زودتر در وب سایت پل می‌زنند. همچنین کشور چین، یک نسخه‌ی تقریباً کپی از تاور بریج را در شهر «سوژو» (Suzhou) بنا کرده و تفاوتش با تاور بریج لندن در این است که ۴ برج دارد و پل آن باز و بسته نمی‌شود.

 

تاور بریج به طور کل، ۲۴۰ متر عرض دارد و ارتفاع برج‌های آن به ۶۵ متر می‎رسد. پل اهرمی یا همان دهانه‌ی مرکزی (فاصله‌ی بین دو برج)، ۶۱ متر است و آن را به دو قسمت مساوی تقسیم کرده که تا ۸۶ درجه بالا می‎روند و کشتی‌ها از میان آن‌ها عبور می‌کنند. دهانه‌های کناری، همان پل معلق هستند که هر کدام ۸۲ متر طول دارند و وزنشان به کمک برج‌ها و دیوارهای پل کنترل می‎شود. خودروها و عابران پیاده می‌توانند به صورت رایگان به این پل دسترسی داشته باشند؛ اما باید مبلغی را برای بازدید از موزه‌ی آن پرداخت کنید که موتورخانه، دو برج و گذرگاه‌های بالای آن را شامل می‎شود. تاور بریج را در سال ۱۹۷۷ و به مناسبت ۲۵ ساله شدن مدت سلطنت ملکه الیزابت، به رنگ قرمز و سفید و آبی درآوردند که بعد از بازسازی‌اش در سال ۲۰۱۰، آن را به رنگ اصلی خود یعنی آبی و سفید بازگرداندند.

علاوه بر اینکه تاور بریج را معمولاً با پل لندن اشتباه می‌گیرند، یک باور غلط دیگر نیز راجع به اسم آن وجود دارد. بیشتر مردم فکر می‌کنند نام «پل برج» از این موضوع نشأت می‌گیرد که تاور بریج، جزو معدود پل‌های رود تیمز به حساب می‌آید که از برج هم برای ساخت آن استفاده شده است. اما در واقع این پل، اسم خود را از «برج لندن» می‌گیرد که در نزدیکی همین مکان واقع شده و همانطور که گفتیم، در انتخاب معماری گوتیکِ این پل نیز نقش داشته است.