رود نیاگارا از دریاچه ایری سرچشمه می گیرد و آب چهار تا از دریاچه های بزرگ پنجگانه را به دریاچه انتاریو زهکشی می کند. این رودخانه در نیمه راه مسیر ۵۸ کیلومتریش از لبه صحره ای بلند به پایین می ریزد و بدینسان آبشار نیاگارا ساخته می شود.
آبشارهای نیاگارا ترکیبی از دو آبشار بسیار بزرگ و یک آبشار کوچک‌تر می‌باشد که بر رودخانه نیاگارا واقع است. از لحاظ موقعیت جغرافیایی آبشار نیاگارا در مرز ایالت نیویورک در آمریکا و کانادا در جنوب استان انتاریو (Ontario) قرار دارد. آبشار بزرگ‌تر اصطلاحاً به آبشار کانادایی یا آبشار نعل اسب معروف است و آبشار کوچک‌تر به آبشار آمریکایی معروف است. علت اصلی شهرت آبشار نیاگارا نه به علت ارتفاع آن بلکه به علت عریض بودن آن است. به طور متوسط نزدیک به ۱۱۰ هزار متر مکعب آب از آبشارها در دقیقه سرازیر می‌گردد. آبشار نیاگارا بر مسیر رودخانه نیاگارا ، در ۵۰ کیلومتری شمال شهر بوفالو در غرب ایالت نیویورک قرار دارد.
رودخانه مزبور در سمت شمال پیش رفت و به یک پرتگاه بزرگ سنگی رسید که رویش را لایه ای از سنگ آهک پوشانده بود، و در همین نقطه بود که آبشار اصلی نیاگارا را پدید آورد. از آن زمان تاکنون، نیروی فراوان آب، مقداری از صخره ها را فرسوده و آبشار را عقب تر برده است، آبشار کنونی نیاگارا نزدیک به ۱۱ کیلومتر از نقطه اولیه اش عقب تر رفته است!
بر خلاف تابستان بسیار زیبا، تورنتو زمستانی سرد و طولانی دارد. بافت جمعیتی تورنتو به گونه ای است که پس از ایتالیایی ها، بزرگترین اقلیتی که در این شهر زندگی می کنند، چینی ها هستند. گویا نخستین کانادایی های چینی تبار حدود ۱۲۰ سال پیش برای ساخت راه آهن به این کشور آمدند. پس از چینی ها هندیها پرجمعیت ترین گروه را در تورنتو تشکیل می دهند. از ۵ یا ۶ سال گذشته ایرانی ها به پنجمین اقلیت تورنتو تبدیل شده اندکه بیشتر آنها افراد جوان با تحصیلات بالا هستند.
زمین شناسان آبشار نیاگارا را بسیار جوان می دانند و می گویند عمرش از ۱۰ هزار یا ۱۵ هزار سال بیشتر نیست. در عصر یخبندان ، یخچالهای طبیعی ، تمام مناطقی را که امروزه منطقه نیاگارا نامیده میشود، پوشانده بودند. همزمان با ذوب شدن یخها، دریاچه ایری تشکیل شد. آبی که از این دریاچه سرریز می شد در سمت شمال، راهی پیدا کردن و به صورت یک رودخانه درآمد.
حرکت به سمت آبشار از تورنتو تا آبشار حدود یک ساعت و نیم راه بود. آن روز هوا دلچسب و آفتابی بود و آبشار نیاگارا با رنگین کمانهای زیبایش جلوه ای دل انگیز را ایجاد کرده بود. قایق هایی آنجا است که به گردشگران کرایه می دهند تا با تمام وجود بتوانند هیجان و زیبایی آبشار را حس کنند.. سوار این قایق های نیاگارایی شدیم. گویا اولین کسی که جرات کرده با قایقش به جنگ آبهای نیاگارا برود زنی ۶۰ ساله بوده که در دهه ۱۹۵۰ این کار را انجام داده و زنده هم مانده است. تا دلتان بخواهد وسیله بازی آنجا است تا گردشگران و مسافران در کنار دیدن نیاگارا حوصله شان سر نرود. به ویژه وسایل بازی هوایی که نماهایی زیبا از آبشار را به دیدگان می آورد. جمعیت برای دیدن زیباترین آبشار دنیا هجوم آورده و مشغول عکس گرفتن هستند. در اینجا هرچه دلتان بخواهد، امکان برای تفریح و لذت بردن از طبیعت وجود دارد. بخشی از آبشار نیاگارا در خاک امریکا است و بخشی دیگر از آن در خاک کانادا و اگر روبه روی آبشار کانادا بایستی، آبشار امریکا و خاک آنجا را می توانی ببینی. البته آبشار امریکا آنقدر کوچک است که توجه کسی را جلب نمی کند و بیشتر امریکایی ها نیز برای دیدن آبشار نیاگارا به کانادا می آیند. پلی به اسم رنگین کمانRainbow bridge دو کشور را به هم متصل می کند. آبشار نیاگارا عظمتی فوق العاده دارد. می توان ساعت ها به آن خیره ماند و خسته نشد و حتی گذر زمان را هم نفهمید. آنجا معمولا هوا برای گردشگران خوب است و می توان سنگهای عظیمی را که آب از رویشان به پایین می ریزد دید اما ذرات آب کمتر اجازه می دهد که طرف کانادایی آبشار را از خاک امریکاکه در واقع زیباتر هم است، مشاهده کرد. نیاگارا یکی از مناظر طبیعی دنیا است که اسم و رسمش برای بسیاری از گردشگران حرفه ای است.
نخستین گزارش مربوط به آبشار نیاگارا در سال ۱۶۹۷ میلادی تهیه شد. این گزارش را یک مبلغ مذهبی و کاشف فرانسوی به نام پدرلوئی هانپن نوشته بود. پدر هانپن ، در سال ۱۶۷۸ میلادی ضمن سفری به دنیای جدید همراه با سوردولاسال، آبشار مزبور را دیده بود. ( دو عکسی که در گالری تصاویر ، آبشار نیاگارا نورپردازی شده مربوط به کشور آمریکا است )
